236 K.

Vergi Dava Daireleri Kurulu 1998/188 E. , 1999/236 K.
"İçtihat Metni"
T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No: 1998/188
Karar No: 1999/236

Temyiz Eden: ... Anonim Şirketi
Vekili: ...
Karşı Taraf: 1- Maliye Bakanlığı
2- ... Vergi Dairesi Başkanlığı

İstemin Özeti: Dava, 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 29 uncu maddesinin 4 üncü fıkrasına dayanılarak yürürlüğe konulan 50 Sıra Nolu Katma Değer Vergisi Genel Tebliğinin, "Promosyon Ürünleri, Numune ve Eşantiyonların Katma Değer Vergisi Karşısındaki Durumu" başlıklı (A/1) bölümünün iptali ve ihtirazi kayıtla beyan edilip ödenen 1996 Eylül dönemine ilişkin katma değer vergisinin tahakkuktan silinmesi ile ret ve iadesi istemiyle açılmıştır.
Davayı inceleyen Danıştay Dokuzuncu Dairesi 12.11.1997 günlü, E:1996/6192, K:1997/3486 sayılı kararıyla; dava konusu genel düzenleyici işlemin iptali istenen bölümünün, Katma Değer Vergisi Kanununun 29 uncu maddesinin 4 üncü fıkrasına ve aynı Kanunun 30, 36 ve 58 inci maddelerine aykırı olmadığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir.
Karar, davacı tarafından temyiz edilmiş, Tebliğin Katma Değer Vergisi Kanununa aykırı olduğu, Bakanlığın böyle bir düzenleme yetkisi olmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir.

Savunmanın Özeti: Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.

Danıştay Tetkik Hakimi ...'in Düşüncesi: 50 sayılı Katma Değer Vergisi Genel Tebliğinin "Promosyon Ürünleri, Numune ve Eşantiyonların Katma Değer Vergisi Karşısındaki Durumu" başlıklı (A/1) bölümün, Katma Değer Vergisi Kanununun 29 uncu maddesinin 4 üncü fıkrası ile verilen yetkiyi aşarak düzenlendiği sonucuna varıldığından kararın bozulması gerektiği düşünülmüştür.

Danıştay Savcısı ...'in Düşüncesi: 25.12.1995 gün ve 22504 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 50 Seri NoluKatma Değer Vergisi Genel Tebliğinin, indirim haklarını kaldıran veya kısıtlayan hükümler getirdiğinden bahisle, tebliğ hükümlerinin katma Değer Vergisi Kanunu'nun ana ilkelerine aykırı olduğu, yapılan düzenleme ile yetki sınırlarının aşıldığı ileri sürülerek iptali, tarhiyatın terkini ile itirazı kayıtla beyan edilerek ödenen katma değer vergisinin iadesine hükmedilmesi istemi ile açılan davanın Danıştay 9 uncu Dairesince reddine ilişkin olarak verilen kararın temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
Esas kararda yer alan düşüncemizde yazılı gerekçe uyarınca temyiz isteminin reddi ile temyiz konusu Daire kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmüştür.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 29 uncu maddesinin 4 üncü fıkrasına dayanılarak yürürlüğe konulan 50 sayılı Katma Değer Vergisi Genel Tebliğinin, "Promosyon Ürünleri, Numune ve Eşantiyonların Katma Değer Vergisi Karşısındaki Durumu" başlıklı (A/1) bölümünün iptali ve bu hüküm gereğince ihtirazi kayıtla beyan edilip ödenen katma değer vergisinin tahakkuk kayıtlarından silinmesi ile ret ve iadesi istemiyle açılan davayı reddeden Danıştay Dokuzuncu Daire kararı temyiz edilmiştir.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin 1 inci fıkrasında; temyiz incelemesi sonucunda Danıştay'ın görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması halinde kararı bozacağı, altıncı fıkrasında ise Danıştay'ın ilk derece mahkemesi olarak baktığı davaların temyizen incelenmesinde de bu kuralın kıyasen uygulanacağı hükmü yer almıştır.
2575 sayılı Danıştay Kanununun 34/A maddesi uyarınca katma değer vergisine ilişkin davaların çözümlenmesi, Danıştay Onbirinci Dairesinin görevine girmektedir. 2575 sayılı Yasanın 37 nci maddesi uyarınca katma değer vergisine ilişkin dosyaların Danıştay Yedinci, Dokuzuncu ve Onbirinci Daireleri arasında bölge esasına göre paylaştırılması yolundaki 23.1.1995 günlü Resmi Gazetede yayımlanan 12.1.1995 günlü, K:1995/5 sayılı Danıştay Başkanlık Kurulu kararı temyiz incelemesi yapılacak dosyaları kapsadığından ilk derece mahkemesi sıfatıyla açılan katma değer vergisine ilişkin davaların, münhasıran Danıştay Onbirinci Dairesi tarafından incelenerek sonuçlandırılması gerekmektedir.
50 sayılı Katma Değer Vergisi Genel Tebliğindeki düzenleme ve bu düzenleme nedeniyle yapılan tahakkuka karşı açılan davanın Danıştay Onbirinci Dairesince sonuçlandırılması gerekirken, Danıştay Dokuzuncu Dairesince karara bağlanması, 2577 sayılı Yasanın 49 uncu maddesinin yukarıda değinilen kuralı uyarınca mümkün değildir.
Bu nedenle Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 12.11.1997 günlü, E:1996/6192, K:1997/3486 sayılı kararının bozulmasına, yeniden verilecek kararda karşılanacağından yargılama gideri yönünden hüküm kurulmasına gerek bulunmadığına, 30.4.1999 gününde oybirliği ile karar verildi.