28 K.

Vergi Dava Daireleri Kurulu 1999/172 E. , 2000/28 K.
"İçtihat Metni"
T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No: 1999/172
Karar No: 2000/28

Temyiz Edenler: 1- ... Odaları Birliği
2- ...
Vekili: ...
Karşı Taraf: Maliye Bakanlığı

İstemin Özeti: 1.4.1997 günlü ve 22951 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 256 sayılı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinin serbest meslek kazanç defteri tutan serbest meslek erbabına da bildirim verme mecburiyeti getiren düzenlemesinin iptali istemiyle dava açılmıştır.
Davayı inceleyen Danıştay Onbirinci Dairesi, 24.2.1999 günlü ve E:1997/2307, K:1999/781 sayılı kararıyla; 256 sıra sayılı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğiyle; bilanço veya işletme hesabı esasına göre defter tutan gelir ve kurumlar vergisi mükelleflerine daha önce 249 sayılı Genel Tebliğ ile Vergi Usul Kanununun bilgi verme ödeviyle ilgili 148 ve 149 uncu maddeleri uyarınca getirilen bildirim verme zorunluluğunun kapsamının, serbest meslek erbabını da içerecek şekilde genişletildiği ve bildirimlerin, mükelleflerin katma değer vergisi bakımından bağlı bulundukları vergi dairesine verilmesinin öngörüldüğü, iptali istenen Genel Tebliğ ile Maliye Bakanlığınca, 213 sayılı Yasanın 148 ve 149 uncu maddelerinde verilen yetkinin kullanıldığı, 249 seri nolu Genel Tebliğle getirilen bilgi verme zorunluluğu kapsamına serbest meslek erbabının da dahil edildiği, dolayısıyla 249 seri nolu Genel Tebliğ ile yaratılan hukuki durumdan farklı bir durum yaratılmadığı gibi hukuk düzeninde herhangi bir değişiklik de meydana gelmediği, bu Tebliğ ile geçmişe yönelik düzenleme yapıldığından söz edilemeyeceği, anılan Tebliğ ile bilgi verme zorunluluğu öngörülüp, aynı zamanda Maliye Bakanlığınca özel olarak düzenlenen bildirim formları vergi dairelerine dağıtılmak suretiyle katma değer vergisi beyannamesi vermek zorunda olan mükelleflerin durumdan haberdar edildiği, bilginin yazı ile istenmemiş olması nedeniyle hukuka aykırı olduğu yolundaki iddialarda da isabet görülmediği gerekçesiyle davayı reddetmiştir.
Karar davacılar tarafından temyiz edilmiş ve 256 sayılı Genel Tebliğin, 213 sayılı Yasanın 148, 149 ve 93 üncü maddelerine aykırı olduğu, bilginin mutlaka yazı ile istenmesi gerektiği, Genel Tebliğin geçmişe yürüme içerdiği, mükelleflere yasanın öngördüğünden farklı külfetler yüklediği ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir.

Savunmanın Özeti: Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.

Danıştay Tetkik Hakimi ...'in Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, anılan kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğinden istemin reddi gerektiği düşünülmüştür.

Danıştay Savcısı ...'un Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Danıştay 11 inci Dairesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle 11 inci daire kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
1.4.1997 günlü ve 22951 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 256 sayılı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinin serbest meslek kazanç defteri veya işletme defteri tutanlara da bildirim verme zorunluluğu getiren düzenlemesinin iptali istemiyle açılan davanın reddi yolundaki Danıştay Onbirinci Daire kararı temyiz edilmiştir.
256 sayılı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğiyle; bilanço veya işletme hesabı esasına göre defter tutan gelir ve kurumlar vergisi mükelleflerine daha önce 249 sayılı Genel Tebliğ ile Vergi Usul Kanununun bilgi verme ödeviyle ilgili 148 ve 149 uncu maddeleri uyarınca getirilen bildirim verme zorunluluğunun kapsamı serbest meslek erbabını da içerecek şekilde genişletilmiş ve bildirimlerin, mükelleflerin katma değer vergisi bakımından bağlı bulundukları vergi dairesine verilmesi öngörülmüştür.
213 sayılı Yasanın 148 inci maddesinde kamu idare ve müesseseleri, mükellefler veya mükelleflerle muamelede bulunan diğer gerçek ve tüzel kişilerin; Maliye Bakanlığının veya vergi incelemesi yapmaya yetkili olanların isteyecekleri bilgileri vermeye mecbur oldukları, 149 uncu maddesinde ise kamu idare ve müesseseleri ile gerçek ve tüzel kişilerin; vergilendirmeye ilişkin olaylarla ilgili olarak Maliye ve Gümrük Bakanlığı ve vergi dairesince kendilerinden yazı ile istenecek bilgileri belli fasılalarla ve devamlı olarak yazı ile vermeye mecbur oldukları kurala bağlanmıştır.
İdarenin kamu görevini yerine getirirken ihtiyaç duyduğu bilgileri toplaması doğal ve gereklidir. Maliye Bakanlığı da yukarıda açıklanan maddeler gereğince kendisine verilen yetkiyi kullanarak 249 nolu Genel Tebliğ ile getirilen bildirim verme zorunluluğunda bulunanlar kapsamına serbest meslek erbabını da dahil etmiştir. Söz konusu Genel Tebliğ ile verilmesi öngörülen formların 213 sayılı Yasanın 152 nci maddesi gereğince oluşturulan istihbarat arşivinde toplanacağı ve vergi incelemelerinde veri olarak kullanılacağı anlaşılmaktadır. Bu nedenlerle davanın reddi yolundaki kararda hukuka aykırılık görülmediğinden temyiz isteminin reddine, 28.1.2000 gününde oybirliği ile karar verildi.