546 K.

Vergi Dava Daireleri Kurulu 1999/173 E. , 1999/546 K.
"İçtihat Metni"
T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No: 1999/173
Karar No: 1999/546

Temyiz Eden: Ulaştırma Vergi Dairesi Başkanlığı
Karşı Taraf: ... Anonim Şirketi
Vekili: ...

İstemin Özeti : Ulaştırma Bakanlığı Devlet Hava Meydanları İşletmesinden aldığı çalışma ruhsatı ile Türkiye'de ve Türkiye'ye sefer yapan yerli ve yabancı hava yolları uçaklarına, özel hava taşıyıcılarına, uçuş faaliyetleri ile ilgili her türlü yer hizmetleri veren davacı şirketin 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 40 ıncı maddesinin 1 inci fıkrasının parantez içi kuralına göre götürü giderlerinin indirilmesi istemi kabul edilmeyerek adına 1995 yılı için kurumlar vergisi ve geçici vergi tahakkuk ettirilmiştir.
Tahakkuka karşı açılan davayı inceleyen ... Vergi Mahkemesi ... günlü, E: ..., K: ... sayılı kararıyla; yükümlü şirketin faaliyetinin hizmet ihracı olduğu ve ihracat olarak kabulü gerektiği sonucuna vararak fazla tahakkuku kaldırmıştır.
Vergi dairesi müdürlüğünün temyiz başvurusunu inceleyen Danıştay Dördüncü Dairesi, 22.10.1997 günlü ve E:1997/215, K:1997/3651 sayılı kararıyla; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun "indirilecek giderler" başlıklı 40 ıncı maddesinin 1 inci fıkrasında yer alan parantez içi hükmün amacının, yurt dışında ve kanunla belirlenen alanlarda verilen hizmetler dolayısıyla giderlerini, mevzuatımızın aradığı belge düzenine uygun belgelerle belgeleyemeyen mükelleflere kanunla belirlenen oranda bir götürü gider düşme imkanı sağlamak olduğu, giderlerin belgelendirilemediğinin kabulü için hizmetin mutlaka ülke toprakları dışında verilmiş olması gerektiği, davacı şirketin de ülke toprakları içinde yer alan havaalanı dışında, bu hizmetlerin görülmesine ilişkin olarak diğer ülkelerde belgelenemeyecek ne gibi bir gider yapılabileceği konusunda açıklama getiremediği, bu durumda hizmetlerin gümrük hattı dışında yapılmış olmasını hizmet ihracı olarak kabul etmek suretiyle davacı şirketin 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 40 ıncı maddesinin 1 inci fıkrasında yer alan parantez içi kuraldan yararlandırılmasının kanunun amacına aykırı sonuç doğuracağı gerekçesiyle vergi mahkemesi kararını bozmuştur.
Bozma kararına uymayan ... Vergi Mahkemesi, ... günlü ve E: ..., K: ... sayılı kararıyla; çalışma ruhsatı ve ihracatı teşvik belgesi ile bu belgelerdeki bilgilerin birlikte değerlendirilmesi ve yapılan hizmetin münhasıran yabancı uçaklara döviz karşılığı olarak gerçekleştirildiğinin de dikkate alınması sonucunda yapılan işin hizmet ihracı olarak kabulü gerektiği, hizmetin münhasıran yabancı uçaklara döviz karşılığı yapıldığı, birçok havaalanında yabancı hava yolları uçaklarına yer hizmeti veren davacı şirketin bu işleri almak için yurt dışı seyahatler ve iş görüşmeleri yapmak zorunda olduğu, bu kapsamda belgesiz masrafları bulunduğu yolundaki iddianın da makul bulunduğu gerekçesiyle ilk kararında direnmiştir.
Vergi dairesi müdürlüğü, 193 sayılı Yasanın 40 ıncı maddesinin 1 inci fıkrasının parantez içi hükmünde yer alan götürü gider indiriminden yararlanılabilmesi için belirleyici hususun, söz konusu işlerle ilgili olarak gerçekten yapılmış bir gider bulunup bulunmaması olduğunu, davacı şirketin ise bu nitelikte bir gider yaptığına ve bu giderlerinin dövizle elde edilen hasılatın binde beşi kadar olduğuna ilişkin bir iddiası bulunmadığını ileri sürerek kararın bozulmasını istemiştir.

Savunmanın Özeti: Savunma verilmemiştir.

Danıştay Tetkik Hakimi ...'ın Düşüncesi: Yükümlünün Türkiye'deki hava alanlarında Türkiye'ye sefer yapan yerli ve yabancı hava yolları uçaklarına verdiği yer hizmetleri hizmet ihracı kapsamında olmadığından, 193 sayılı Yasanın 40 ıncı maddesindeki parantez içi hüküm uyarınca götürü gider indirimi uygulanması gerektiğinden bahisle verilen vergi mahkemesi ısrar kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.

Danıştay Savcısı ...'in Düşüncesi: Dosya içinde mevcut düşünce uyarınca temyiz isteminin reddi ile Mahkemece verilen ısrar kararının onanmasına karar verilmesi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
Davacı şirketin Türkiye'deki hava alanlarında yurt dışından Türkiye'ye uçuş yapan yabancı uçak firmaları ile yurt dışına uçuş yapan Türk uçak firmalarına ait uçaklara ve özel hava taşıyıcılarına uçuş faaliyetleri ile ilgili olarak verdiği yer hizmetleri hizmet ihracı kapsamında görülmeyerek tahakkuk ettirilen kurumlar vergisi ve geçici vergiyi kaldıran vergi mahkemesi ısrar kararı temyiz edilmiştir.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun "indirilecek giderler" başlıklı 40 ıncı maddesinde ticari kazancın elde edilmesi ve idame ettirilmesi için yapılan genel giderlerin safi kazancın tespitinde indirileceği belirtilmiş, parantez içinde yer alan hükümde de ihracat, yurt dışında inşaat, onarma, montaj ve taşımacılık faaliyetlerinde bulunan mükelleflerin bu bentte yazılı giderlere ilaveten bu faaliyetlerden döviz olarak elde ettikleri hasılatın binde beşini aşmamak şartıyla yurt dışındaki bu işlerle ilgili giderlerine karşılık olmak üzere götürü olarak hesapladıkları giderleri de indirebilecekleri belirlenmiştir. Söz konusu götürü gider indiriminden yararlanabilmek için yapılan işin maddede sayılan faaliyetler kapsamında bulunması ve yapılacak götürü gider indiriminin yurt dışındaki bu işlerle ilgili giderlerine ilişkin olması aranmıştır. 40 ıncı maddenin parantez içi hükmünün amacı yurt dışında ve kanunla belirlenen alanlarda verilen hizmetler nedeniyle, giderlerini mevzuatın aradığı belgelerle belgeleyemeyen mükelleflere yasada belirlenen oranda götürü gider düşme imkanı sağlamaktır.
Dava konusu olayda yükümlü, yurt dışına uçuş yapan Türk uçak firmaları ile yurt dışından Türkiye'ye uçuş yapan yabancı uçak firmalarına Türkiye'deki hava alanlarında gümrük hattı dışında temsil, yolcu trafik, ramp, kargo ve operation gibi uçuş faaliyetleriyle ilgili her türlü yer hizmetleri vermektedir. Gümrük hattı geçilmeden verilmiş olması nedeniyle bu hizmetlerin yurt dışında yapıldığı ve hizmet ihracı kapsamında bulunduğu sonucuna ulaşılması mümkün olmadığı gibi söz konusu hizmetlerle ilgili her türlü gider belgesini temin etme olanağı da bulunduğundan tahakkukun ihtilaflı kısmının kaldırılması yolundaki ısrar kararında hukuka uygunluk görülmemiştir.
Bu nedenlerle temyiz isteminin kabulü ile ... Vergi Mahkemesinin ... günlü ve E: ..., K: ... sayılı kararının bozulmasına, yeniden verilecek kararda karşılanacağından yargılama giderleri yönünden hüküm kurulmasına gerek bulunmadığına, 10.12.1999 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

X - K A R Ş I O Y
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçe karşısında ısrar kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle karara katılmıyoruz.