402 K.

Vergi Dava Daireleri Kurulu 1999/180 E. , 1999/402 K.
"İçtihat Metni"
T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No: 1999/180
Karar No: 1999/402

Temyiz Eden: ...Vergi Dairesi Müdürlüğü
Karşı Taraf: ...Anonim Şirketi

İstemin Özeti: Yükümlü şirketin aktifinde kayıtlı bulunan taşıtların ek motorlu taşıtlar vergisine tabi olduğundan bahisle tahakkuk ettirilen verginin tahsili amacıyla adına ödeme emri düzenlenmiştir.
Ödeme emrinin iptali istemiyle açılan davayı inceleyen ... Vergi Mahkemesi, ... günlü ve E: ..., K: ... sayılı kararıyla, ödeme emrinin iptaline karar vermiştir.
Vergi idaresinin temyiz başvurusunu inceleyen Danıştay Yedinci Dairesi 3.3.1998 günlü ve E:1997/3116, K:1998/783 sayılı kararıyla; 13.11.1995 tarihinde tebliğ edilen ödeme emrinin iptali istemini içeren davanın, 6183 sayılı Yasanın 58 inci maddesinde öngörülen yedi günlük süre geçirildikten sonra 21.11.1995 tarihinde açıldığı anlaşıldığından, davanın süre aşımı yönünden reddi gerekirken esası incelenmek suretiyle verilen kararda yasaya uygunluk görülmediği gerekçesiyle mahkeme kararını bozmuştur.
Bozma kararına uymayan ... Vergi Mahkemesi, ... günlü veE: ..., K: ... sayılı kararıyla; 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 94 üncü maddesinin son fıkrasında kendisine tebligat yapılacak kimsenin bulunmaması halinde tebliğin ikametgah adresinde bulunanlardan veya işyerinde memur ya damüstahdemlerden birine yapılacağının belirtildiği, dava konusu ödeme emrinin, şirketin işyeri adresinde tebligatı almaya yetkili temsilcinin bulunmadığına dair herhangi bir şerh konulmadan, doğrudan başka bir şahsa 13.11.1995 gününde tebliğ edildiği, dava dilekçesinde, her ne kadar tebligatın usulsüz olduğu yönünde bir iddia olmamakla birlikte, ödeme emrinin 16.11.1995 tarihinde tebliğ edildiği belirtildiğinden, tebligata muttali olunduğu tarih itibarıyla 21.11.1995 tarihinde açılan dava süresinde kabul edilerek, esasın incelendiği, 3986 sayılı Yasanın 9 uncu maddesinde gerek özel amaçla kullanılan gerekse bir ticari işletmenin aktifine kayıtlı olduğu halde taşımacılık faaliyetinde kulanılmayan ve değeri belirlenen miktarın üzerinde bulunan motorlu taşıtların vergilendirilmesinin amaçlandığı, bu durumda, ücret karşılığında hazır beton taşımacılığı işinde kullanıldığı sabit olan aracın ek motorlu taşıtlar vergisine tabi tutulmasında yasal isabet bulunmadığı gerekçesiyle ilk kararında direnerek ödeme emrini iptal etmiştir.
Direnme kararı, vergi idaresince temyiz edilmiş ve ödeme emrine karşı açılan davanın süresinde olmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir.

Savunmanın Özeti: Savunma verilmemiştir.

Danıştay Tetkik Hakimi ...'ın Düşüncesi: Temyiz isteminin kabulü ile ısrar kararının Danıştay Yedinci Dairesi bozma kararında yer alan esaslar doğrultusunda bozulması gerektiği düşünülmektedir.

Danıştay Savcısı ...'ın Düşüncesi: İnşaat-taahhüt işleri ile uğraşan yükümlü şirketin aktifinde kayıtlı taşıta ilişkin Ek Motorlu Taşıtlar Vergisinin tahsili amacıyla düzenlenen Ödeme Emrine karşı açılan davayı kabul ederek Ödeme Emrini iptal eden Vergi Mahkemesi kararının, Danıştay 7 nci Dairesince, davanın süreaşımı yönünden reddi gerekirken işin esasının incelenmesi suretiyle karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle bozulması üzerine, Vergi Mahkemesince davanın süresinde açıldığı nedeniyle davanın kabulünde ısrar edilmesine ilişkin olarak verilen karar davalı idare tarafından temyiz edilmektedir.
Dava konusu Ödeme Emrinin tebliğ tarihi, dava dilekçesinde 16.11.1995 olarak gösterilmekteyse de; davalı idare tarafından savunma dilekçesinde iddia edildiği, tebliğ alındısı örneği eklendiği ve Danıştay 7 nci Dairesince de bozma kararı gerekçesinde kabul edildiği üzere; Ödeme Emrinin 13.11.1995 tarihinde yükümlü şirkete ait adreste ... imzasına tebliğ edildiği anlaşılmaktadır.
Vergi Mahkemesi ısrar kararında; "Olayda, dava konusu ödeme emrinin şirketin işyerinde tebligatı almaya yetkili şirketin temsilcisi ...'in bulunmadığı dair herhangi bir şerh konulmadan, doğrudan kim olduğu belli olmayan ... imzasına 13.11.1995 gününde tebliğ edildiği taraflar arasında çekişmesizdir." gerekçesiyle yükümlü şirket yetkilisinin dava dilekçesinde belirttiği 16.11.1995 tarihinde tebligata muttali olunduğu kabul edilerek, dava süresinde görülmekle işin esası hakkında karar verilmiştir.
Davalı idare tarafından temyiz dilekçesine eklenilen 03.02.1999 tarih ... nolu yoklama Fişinde, yükümlü şirketin kayıtlarının tetkikinden ...'nun, işyerinin Muhasebe Bölümünde ücretli olarak çalıştığı ve 26.7.1996 tarihinde işyerinden ayrıldığı belirtildiğinden, Vergi Mahkemesince Ödeme Emrinin tebliğ edildiği şahsın kim olduğu araştırılmadan tebligatın usulüne uygun olmadığı, ıttıla tarihine göre açılan davanın süresinde olduğu gerekçesiyle işin esasının incelenmesinde yasalara uyarlık görülmemiştir.
Bu nedenle, davalı idarenin temyiz talebinin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
Yükümlü kurumun aktifine kayıtlı aracın ek motorlu taşıtlar vergisine tabi olduğundan bahisle tahakkuk ettirilen verginin tahsili amacıyla düzenlenen ödeme emrini iptal eden vergi mahkemesi ısrar kararı vergi idaresince temyiz edilmiştir.
6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun "Ödeme Emrine İtiraz" başlıklı 58 inci maddesinin birinci fıkrasında, kendisine ödeme emri tebliğ olunan şahsın, böyle bir borcu olmadığı veya kısmen ödediği veya zamanaşımına uğradığı hakkında tebliğ tarihinden itibaren 7 gün içinde dava açabileceği belirtilmiştir.
Olayda, ek motorlu taşıtlar vergisinin tahsili amacıyla düzenlenen ve yükümlü şirkete 13.11.1995 tarihinde tebliğ edilen ödeme emrine karşı ilgili vergi mahkemesi nezdinde 7 günlük süre geçirildikten sonra 21.11.1995 tarihinde açılan davanın süre aşımı nedeniyle reddi gerekirken, esas incelenmek suretiyle verilen ısrar kararı hukuka uygun görülmemiştir.
Bu nedenlerle temyiz isteminin kabulü ile ... Vergi Mahkemesinin, ... günlü ve E: ..., K: ... sayılı ısrar kararının bozulmasına, yeniden verilecek kararda karşılanacağından, yargılama giderleri yönünden hüküm kurulmasına gerek bulunmadığına, 24.9.1999 gününde oybirliği ile karar verildi.