357 K.

Vergi Dava Daireleri Kurulu 1999/185 E. , 1999/357 K.
"İçtihat Metni"
T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No: 1999/185
Karar No: 1999/357

KARAR

... Anonim Şirketi adına Mayıs-Aralık 1992 dönemleri için salınan kaçakçılık cezalı kurumlar (stopaj) vergisini kaldıran ... Vergi Mahkemesi kararına karşı vergi dairesi müdürlüğünün temyiz isteminin reddi yolundaki Danıştay Dördüncü Dairesi kararına karşı yapılan düzeltme isteminin süre aşımı nedeniyle reddine ilişkin aynı Dairenin 28.4.1999 günlü, E:1999/1943, K:1999/1678 sayılı kararının 25.5.1999 gününde tebliği üzerine Kağıthane Vergi Dairesince Kurulumuza hitaben verilen dilekçe ve ekindeki dava dosyası incelendikten sonra gereği görüşüldü:
2575 sayılı Yasanın 38 inci maddesinin (2) işaretli fıkrasının (a) bendi uyarınca Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu, vergi mahkemelerinden verilen ısrar kararlarını ve vergi dava dairelerinden ilk derece mahkemesi olarak verilen kararları temyizen incelemekle görevli kılınmıştır.
Dosyanın incelenmesinden istemin, bunlardan hiçbirine ilişkin olmadığı ve vergi mahkemesince verilen karara karşı izlenen temyiz ve karar düzeltme yollarının tüketildiği anlaşılmaktadır.
Kurulumuzca incelenme olanağı bulunmayan istemin bu nedenlerle reddine, 25.6.1999 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

X - K A R Ş I O Y
Dosyada, Danıştay Dördüncü Dairesinin temyiz isteminin reddine dair kararının düzeltilmesi istemiyle yapılan başvurunun süre aşımı sebebiyle reddine dair aynı Dairece verilen kararın bozulması istenilmektedir.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 55 inci maddesinin 5 inci fıkrasında, 53, 54 ve bu madde hükümleri saklı kalmak kaydıyla, yargılamanın yenilenmesinde ve kararın düzeltilmesinde bu Kanunun diğer hükümlerinin uygulanacağı açıklandığından; dosyadaki başvurunun, temyiz müessesesi ile ilgili düzenlemeler çerçevesinde incelenmesi gerekir.
Anılan Kanunun 48 inci maddesinin 6 ncı fıkrasında; mahkeme veya Danıştay tarafından bu madde uyarınca temyiz isteminde bulunulmamış veya temyiz edilmemiş sayılma yolunda verilen kararlara karşı tebliğ tarihini izleyen günden itibaren yedi gün içinde temyiz yoluna başvurulabileceği; maddeye 4001 sayılı Kanunun 21 inci maddesiyle eklenen 7 nci fıkrada da; temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin ödenmemiş olduğunun, dilekçenin 3 üncü madde esaslarına göre düzenlenmediğinin ve temyizin kanuni süresi geçtikten sonra yapıldığının dosyanın gönderildiği Danıştayın ilgili dairesi ve kurulunca saptanması halinde, bu kararlar ile maddenin 2 nci ve 6 ncı fıkralarında yazılı temyiz isteminde bulunulmamış veya temyiz edilmemiş sayılma kararlarının, daire ve kurulca verileceği açıklanmıştır.
Görüldüğü üzere; ilk derece mahkemesince ve ilk derece mahkemesi sıfatıyla Danıştayca verilen kararlara karşı yapılan temyiz başvurularının 48 inci maddenin 2 nci ve 6 ncı fıkralarında yazılı nedenlerle yapılmamış sayılmasına dair kararlara karşı da, özel süreli temyiz hakkı tanınmış bulunmaktadır. Bu temyiz hakkı, 1982 yılında 2575, 2576 ve 2577 sayılı Kanunlarla genel olarak iki dereceli, özel olarak da tek dereceli oluşturulan ve daha sonra, 10.4.1990 gün ve 3619 ve 3622 sayılı Kanunlarla tümüyle iki dereceli hale getirilen İdari Yargı Sistemimizin sonucudur. Böylece; idare ve vergi mahkemeleri ile Danıştay tarafından verilen kararlara karşı yapılan temyiz başvurularının süre aşımı sebebiyle reddine veya yapılmamış sayılmasına dair kararlar da dahil, (dilekçenin reddine dair olanlar dışında) ilk derece mahkemesi sıfatıyla verilen tüm kararlar temyiz (tek hakim tarafından verilenler itiraz) incelemesine tabi kılınmış olmaktadır.
Her ne kadar, 7 nci fıkrada, temyiz isteminin süre aşımı sebebiyle reddi veya istemde bulunulmamış veya temyiz edilmemiş sayılma kararlarının, ilk derece mahkemesince verilmeden dosyanın Danıştaya gönderilmesi halinde, bu kararların Danıştay'ın ilgili dairesi veya kurulunca da verilmesi öngörülmüşse de; bu durum, söz konusu kararların, ilk derecede verilmiş olma niteliğinde herhangi bir değişiklik oluşturmamaktadır. Bu düzenlemeyle, yalnızca, dosyanın açıklanan şekilde karara bağlanması için ilk derece mahkemesine gönderilmesi beklenerek, zamandan tasarruf sağlanması amaçlanmıştır. Fıkrada, 6 ncı fıkradan ayrı olarak, söz konusu kararların Danıştayın ilgili dairesince veya kurulunca verilmesi halinde, verilen kararın hangi kanun yolu başvurusuna konu edilebileceği yolunda hüküm getirilmemiş olması da bunu göstermektedir.
Ayrıca; 2577 sayılı Kanunun 54 üncü maddesinde, kararın düzeltilmesi yolu, Danıştay dava daireleri ve İdari veya Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca temyiz üzerine vermiş oldukları kararlar ile bölge idare mahkemelerinin itiraz üzerine verdikleri kararlara karşı öngörülmüştür. Temyiz isteminde bulunulmamış ya da temyiz edilmemiş sayılma veya istemin süre aşımı sesebiyle reddi yolunda verilen kararlar, temyiz başvurularının incelenmesi sonucu verilen kararlar değildir. Böyle olsaydı, temyize konu kararı veren ilk derece mahkemesince verilmelerinin ve ayrıca temyize tabi tutulmalarının hukuksal dayanağı bulunmazdı. Dolayısıyla, bu kararların, kararın düzeltilmesi başvurusuna konu edilmelerine de yasal olanak yoktur.
Hukuki durum böyle olunca; iki dereceli yargılama sistemimizin doğal ve zorunlu gereği olarak, yukarıda sözü edilen kararların Danıştayın ilgili dairesince verilmesi halinde, bu kararlara karşı 6 ncı fıkrada öngörülen yedi günlük süre içerisinde temyiz başvurusunda bulunulabileceğinin ve bu başvurunun da ilgili Genel Kurulca inceleneceğinin kabulü gerekmektedir.
Bu nedenle, dosyadaki istemin, Danıştay Dördüncü Dairesince kararın düzeltilmesi isteminin süre aşımı sebebiyle reddi yolunda verilen karara karşı yapılmış temyiz başvurusu kabul edilerek, başvurunun yedi günlük sürenin geçirilmiş olması sebebiyle incelenmeksizin reddi gerekeceği oyu ile karara karşıyız.

XX - K A R Ş I O Y
2577 sayılı İ.Y.U.K nun 54 üncü maddesi Danıştay dava daireleri ve idari veya Vergi Dava Daireleri Genel Kurullarının temyiz üzerine verdikleri kararlar ile bölge idare mahkemelerinin itiraz üzerine verdikleri kararlar hakkında bir defaya mahsus olmak üzere kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş gün içinde taraflarca, maddede belirtilen nedenlerle kararın düzeltilmesinin istenebileceği hükmünü amir olup, 2575 sayılı Danıştay Kanunu'nun 38 inci maddesinin 2 numaralı fıkrasında ise, Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunun vergi mahkemelerinden verilen ısrar kararlarını ve vergi dava dairelerinden ilk derece mahkemesi olarak verilen kararları temyizen inceleyeceği belirtilmiştir.
Olayda, yükümlü şirket adına salınan cezalı vergiyi kaldıran vergi mahkemesi kararına karşı yapılan temyiz istemini reddeden Danıştay Dördüncü Dairesi kararının düzeltilmesi isteminin süre aşımı nedeniyle reddi üzerine yapılan bir başvurusu söz konusu olup, vergi dava dairelerinin görevine girmeyen uyuşmazlığın görüşülüp çözümlenmesi için dosyanın dairesine gönderilmesi gerektiği oyuyla karara karşıyım.