Hükümlünün İzinden dönmeme ve Geç Dönmesi, CİK. Madde 97:

İzinden dönmeyen veya iki günden fazla bir süre geçtikten sonra dönen hükümlüler hakkında Türk Ceza Kanununun 292 nci ve izleyen maddelerinde yazılı hükümler uygulanır. Salgın hastalık, doğal afet, savaş veya seferberlik durumunda bu sebeplerden dolayı izinden dönemeyen veya geç dönen hükümlülere ceza verilmez. İzin süresini iki gün veya daha az bir süre geçiren hükümlüler hakkında disiplin işlemi yapılır. İzinden dönmeyen veya iki günden fazla bir süre geçtikten sonra dönen hükümlüler ile firar eden hükümlülere bir daha özel izin verilmez.
Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/17757 E. , 2015/7457 K.
"…
Tebliğname No : KYB - 2015/278510
Ödeme şartını ihlal suçundan Giresun Açık Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü M. M.. D..’ın özel izin kullanma talebinin reddine dair Giresun Cumhuriyet Başsavcılığının 29/01/2015 tarihli kararına hükümlü tarafından itiraz edilmesi üzerine, özel izin talebinin reddine dair kararın kaldırılması ile hükümlünün özel izin talebinin kabulüne dair Giresun İnfaz Hakimliğinin 09/02/2015 tarihli ve 2015/60-72 E.K. sayılı kararına infaz savcılığınca yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Giresun Ağır Ceza Mahkemesinin 11/03/2015 tarihli ve 2015/155 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 24/07/2015 gün ve 49953 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 14/09/2015 gün ve KYB. 2015-278510 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirleri Hakkında Kanun’un 95.maddesinde “ Açık ceza infaz kurumlarında bulunanlarla kapalı ceza infaz kurumunda olup da açık ceza infaz kurumlarına ayrılmaya hak kazananlara, aileleriyle bağlarını sürdürmelerini veya güçlendirmelerini ve dış dünyaya uyumlarını sağlamak amacıyla kurum en üst amirinin önerisi ve Cumhuriyet Başsavcılığının onayı ile üç ayda bir, yol hariç üç güne kadar izin verilebilir.”şeklinde düzenleme getirildiği, 5275 sayılı Kanun’un 1.maddesinde kanunun amacının, ceza ve güvenlik tedbirlerinin infazına ilişkin usûl ve esasları düzenlemek olduğu belirtildiği, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'na göre hükmedilen tazyik hapislerinin infazına dair adı geçen kanunda düzenleme yapılmadığı gibi, Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük’ün 193/4.maddesinde “ Disiplin hapsi ve tazyik hapsi kararları, tekerrüre esas olmaz, koşullu salıverilme hükümleri uygulanmaz ve adlî sicil kayıtlarına işlenmez.” şeklinde düzenlemeye yer verildiği, tazyik hapislerinin kısmi düzeni korumak amacıyla getirildiği, hükümlünün belirlenen yükümlülüğü yerine getirmesi halinde serbest bırakılması sonucunu doğurması itibariyle 5275 sayılı Kanun kapsamında kalmadığı gibi, tazyik hapislerinin infazında denetimli serbestlik tedbiri ile infaz hükümlerinin uygulanmayacağı yönündeki Yargıtay içtihatlarının da bu durumu teyit ettiği cihetle, 6352 sayılı Kanun'un geçici 3. maddesine istinaden infazı açık ceza infaz kurumunda yapılan tazyik hapislerinde, hükümlünün özel izin hakkı bulunmadığı gözetilmeksizin yazılı şekilde karar tesisinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Ceza İnfaz Kurumlarının Yönetimi ile Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Tüzük'ün disiplin hapsi ve tazyik hapsi kararlarının infazını düzenleyen 193. maddesinin "......(2) Tazyik hapsi kararlarının Cumhuriyet başsavcılığınca infazında aşağıdaki esas ve usuller uygulanır;a) Mahkemece verilen tazyik hapsi kararları, bu kararlara mahsus deftere kaydedilir,b) Bu kararlar, hükümlünün kararda belirtilen adresinde bulunan mahalli kolluk kuvvetlerine veya ilgilinin bu adreste bulunamaması halinde yargı çevresi dışındaki o yer Cumhuriyet başsavcılığına gönderilir,c) Kanun hükümlerine göre tazyik hapsi kararı kaldırılmadığı sürece, kurumda yerine getirilir. (3) Disiplin hapsi ve tazyik hapsi kararları için kurumda ayrı bir kayıt tutulur.(4) Disiplin hapsi ve tazyik hapsi kararları, tekerrüre esas olmaz, koşullu salıverilme hükümleri uygulanmaz ve adlî sicil kayıtlarına işlenmez." hükmü ile tazyik hapsinin amacı da dikkate alındığında; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği bu itibarla yerinde görüldüğünden, Giresun Ağır Ceza Mahkemesinin 11/03/2015 tarihli ve 2015/155 değişik iş sayılı kararının CMK’nın 309/4. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.”